Movimento Opositor a Reganosa

Se non leron vostedes o libro Muros de silencio. Corrupción y amenaza en la Ría de Ferrol. El caso Reganosa, fagan o favor de lelo. Está editado pola Asociación Cultural Fuco Buxán –lembren o poema Carta a Fuco Buxán, de Celso Emilio Ferreiro: "Aprende a andar ergueito, aprende a falar forte, aprende de tal xeito que nunca máis esquezas o teu norte"– e son os seus autores Carmelo Teixeiro, Enrique Barrera e M. A. Rodríguez Carballeira. O libro incorpora ademais un limiar realmente emotivo ou, se mellor o prefiren, conmovedor. Asínao Patricia Gabeiras, filla do xeneral de División José Gabeiras Montero –ferrolán de pura cepa, como o seu primeiro apelido–, quen fora xefe do Estado Maior do Exército e quen contribuíra decididamente, como militar demócrata, a frustrar o golpe de Estado fascista do 23-F. Patricia Gabeiras confesa no prólogo do libro o forte amor do seu pai pola terra que o viu nacer, e así se explica que este "home valente" –así o describe tamén a súa filla– aceptase ser, xa retirado e á idade de 85 anos levados con extrema lucidez, "presidente honorífico" do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol que se activou, transversal e democrático, para lle facer fronte, coa palabra e a razón en alto, ao atentado ecolóxico, paisaxístico e socioambiental que significa instalar unha planta de gas en pleno corazón, en plena alma viva e humanizada, fondamente humanizada, da Ría de Ferrol. O xeneral Gabeiras actuou de facto como presidente activo do Comité e até o seu pasamento, producido en xaneiro de 2005, dirixiu el mesmo diversas iniciativas artigos xornalísticos incluídos– encamiñadas a establecer a razón –tamén mediante a documentación e a denuncia– diante do bárbaro dislate posto en marcha. ¿Alguén pode entender esta violación física en plena "pel sensitiva" (Otero Pedrayo) da ría e das terras de Ferrol? ¿Por que non se instalou a planta de gas –por suposto, necesaria para Galicia– no Porto Exterior? A forza do amor do xeneral Gabeiras non pode, neste caso, ser inútil.

Miguel Anxo Fernán Vello
27.06.2007 - Galicia-Hoxe

Enlace co artigo rixinal
__________

Opinión

Muros de silencio
Lino Braxe [*]

..Resulta paradóxico que un lugar que pretende ser declarado Patrimonio de la Humanidade polos seus castelos da Palma e San Felipe, conviva con perigo da desaparición da actividade pesqueira e marisqueira nas augas da súa ría. A ría de Ferrol é abondosa en especies como a ostra, a vieira, a ameixa, o berberecho, as zamburiñas, longueiróns, camaróns, centolas, nécoras, o polvo, a xibia, o choco, etc. Toda esta inmensa riqueza está a piques de sofrer unha enorme catástrofe. Desde que nos anos cincoenta comezaron as obras dos asteleiros ferroláns, as agresións na ría contra o medio ambiente foron en aumento. Parte das ampliacións destes asteleiros e dalgúns peiraos fixéronse extraaendo áridos dos propios areais da ría. Desde que na década dos noventa se instalase a Forestal do Atlántico no medio da ría, toneladas de vieira púdrense no fondo do mar por estar a súa extracción proibida pola toxina amnésica. A maiores o crecemento de poboación nas beiras da ría nos últimos anos fixo que moitos dos verquidos urbanos vaian tamén parar ás augas. A chegada de Reganosa resulta por tanto unha ameaza máis para a xa deteriorada ría de Ferrol. Coa construcción do porto exterior na ponta de Caneliñas a contaminación visual que sofre un entorno que, noutro tempo foi paradisíaco, é brutal. Estes días contemplamos ademais imaxes que non tiñan lugar en Ferrol e en Mugardos desde as folgas do sector naval no anos setenta. A cidade e a vila estiveron tomadas pola policía nacional como se os veciños de ambas poboacións fosen en perigo para a convivencia só polo feito de vivir neses núcleos. As cargas foron desmesuradas e o que lle fixeron ao amigo Bastida unha indecencia. Hai dúas sentencias do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia que fallan a favor das teorías do comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol. ¿Por qué non se respetan? Os fallos están recurridos. ¿Era ético recurrilos? ¿Non habería que parar as obras e as actividades da pranta gasficadora ate que o Tribunal dictamine unha sentencia sobre os recursos? A ría federá cada día peor cos anos, pero algo fede a noxo e a podremia neste asunto. Lean Muros de silencio o libro de Carmelo Teixeiro, Enrique Barrera e Miguel A. Rodríguez, un libro que non será silenciado e que se convertirá cos anos na testemuña escrita e gráfica dun movemento cidadán xurdido desde a dignidade e a razón.

25 de xuño de 2007

Enlace co artigo orixinal en La Opinión de A Coruña
_________________________
[*] Lino Braxe Mandiá, nace en Mugardos en 1962

Actor, poeta, guionista e locutor. Comezou a principios dos oitenta no mundo da literatura, acadando diferentes premios de poesía. A comezos dos 90 realiza prosa teatral e intervén como actor en diferentes obras. Tamén se ten dedicado á crítica e á investigación literaria, ademais de ser un dos fundadores da revista de pensamento “Luzes de Galiza” a mediados dos 90, ao tempo que dirixe a Fonoteca de Galicia. Ten realizado guións para programas da canle autonómica e series de ficción. Desde o ano 2000 participou na rodaxe de diferentes curtas e longametraxes en Galicia. Interpretou o papel de Andrés na teleserie "Rías Baixas"._____________________________

Carta aberta a D. Carlos Aymerich

Respectado Sr.: O seu artigo publicado no Diario de Ferrol [*] do pasado domingo día 10, deixoume tan abraiado, que non acerto a entender a intención do mesmo.

A súa referencia á posibilidade da instalación dunha planta de gas no Musel, paréceme fora de lugar. ¿Esquece vostede que aquí ninguén está contra da planta, senón da súa ubicación?

¿Quere vostede culpar a EU e a PSOE do disparate da instalación da planta dentro da ría? Pois mire vostede, a min tanto me ten quen fora o culpable. A planta está aí, e o BNG e vostede mesmo, recoñecen que non debería estar. Xa que logo, esqueza vostede ós culpables e faga o que poida por remedialo.

Fala dos mocazos da policía e da intervención da fiscalía na contra do patrón maior da confraría, pois ben, ¿qué medidas tomou o BNG perante do seu socio de goberno na Xunta, para forzar a dimisión dos responsables? ¿É que ó BNG non lle doen os paus que reciben no lombo os galegos?

Refírese ó Comité de Emerxencia, dun xeito sibilino, esquecendo de novo que ese Comité non pretende mandar a planta a Xixón, senón aquí preto á outra beira da ría.

Denuncia a militancia pesoista de Carmelo e Pillado, que precisamente están a loitar contra un feito do que vostede responsabiliza ó PSOE do goberno central e tamén do goberno da Xunta, do que vostedes – non o esqueza - tamén forman parte.

Pretende vostede aclarar “desde o nacionalismo” algunhas cousas que segundo vostede, Carmelo e Pillado silenciaron, e sinala “catro verdades”.

1.- Di vostede que o BNG foi a única forza política que formulou alegacións contra a ubicación da planta. Seino e sabémolo a maioría das ferrolás e ferroláns. Por iso, o cambio de conducta do BNG foi especialmente doloroso para moitos de nós.

Di que se opuxo a esa ubicación “cando o había que facer”. ¿Agora non hai que facelo? ¿Cal é a diferencia? ¿A participación do BNG no goberno da Xunta? Espero que non utilice o razoamento de que “agora xa está feita”, porque iso supón a institucionalización da política de feitos consumados, que como vostede ben sabe, é un dos soportes nos que se apoia a corrupción.

2.- As autorizacións procederán de quen procedan, pero o feito é que, a planta está nun lugar que segundo vostede non é o idóneo, e que aí moi preto, hai un sitio mellor para esa instalación. Pode que vostedes non poidan cambiala, mais o que si poderían é apoiar sen reservas ós veciños de Ferrol que reclamamos o traslado ó porto exterior (non ó Musel).

3.- A súa preocupación para que Galicia non perda o tren da transformación enerxética, paréceme moi louvable, mais o que non entendo é por que perderíamos ese tren coa planta en Caneliñas.

Na situación actual, o que si perdemos é a ría e o medio de traballo dos mariscadores, poñendo ademais en perigo a saúde e as vidas de moitas persoas.

Vostede ponse, e pon ó BNG, na difícil alternativa de xogar coa seguridade da xente de Ferrol para salvar a Galiza. Coido que esaxera. Con planta ou sen planta, Galicia vai saír adiante, mais iso si, loitando duramente contra a corrupción de todo tipo. Para iso votamos o cambio os galegos e, xa que logo, hai que cambiar todo o que está mal.

4.- Non nos veña con iso das garantía de seguridade. Vostede sabe, que a seguridade total non existe en ningures. Todos os días ocorren accidentes teoricamente imposibles, por un despiste humano, por circunstancias meteorolóxicas, ou por unha insignificante peza defectuosa na que ninguén reparou.

Ademais, vostede sabe moi ben, que esa instalación non cumpre con dúas das normas máis importantes: a distancia ós núcleos de poboación e a saída rápida dos barcos da zona de perigo.

Eu estou seguro de que non é vostede o encargado de facer cumprir esas normas, pero quizais podería denunciar o asunto, ¿non si?

Por outra banda, sabe vostede que son moitas as persoas que están - estamos - en contra da ubicación da planta. Repito, da ubicación, non da planta. ¿Todas esas persoas teñen motivos inconfesables? ¿Son confesables os motivos dos que a defenden?

Prégolle que esqueza a parte accesoria do asunto, e se centre na realidade da cuestión: A planta está onde non debe, e hai un lugar idóneo moi preto. Cambiala ou non cambiala, esa é a cuestión.

E postos a poñer a cada un no seu lugar, eu quero poñerme no meu:

Son un xubilado de Bazán, habitual votante do BNG, que hai catro anos participei na lista electoral dese partido, a petición dos responsables locais, e traballei activamente durante toda a campaña, para tentar de levar ó noso candidato á alcaldía, cousa que non conseguimos por moi pouco.

Protestei pola marcha da construcción naval, pola desfeita de Astano, da Fenya, da Pysbe, da Maderera e de moitas outras trapalladas que nos fixeron. E agora protesto por algo que entendo que non ten razón de ser.

Agardo da súa xenerosidade que non me clasifique entre os que teñen “motivacións políticas e económicas menos confesables”.

Atentamente, Amadeo Varela Rodríguez.
avarela36@mundo-r.com

_____________________

[*] Ligamos co mesmo artigo, mais publicado en IndymediaGaliza, pois non o atopamos na hemeroteca do Diario de Ferrol.

Contrario ao manifestado por REGANOSA nos medios de comunicación (ano 2001), o sistema para regasificar o gas natural licuado (GNL) na súa planta de gas será de tipo aberto (ORV) o cal necesitará inxentes cantidades de auga de mar (máis de 300 millóns de litros ao día). Con obxecto de eliminar as incrustaciones biolóxicas que danarían os sistemas e equipos da planta, a auga de mar impregnarase con hipoclorito sódico. Este biocida utilízase xa que logo para MATAR a todo organismo mariño que circule por este sistema de regasificación eliminando, deste xeito, as larvas e ovos das próximas xeracións do peixe e moluscos da zona así como tamén o diminuto plancto que forma a base da súa cadea alimentaria. A zona de verteduras converterase nun área con degradación permanente pois a auga retornará estéril, contaminada e ademais moi fría, engadindo así un factor máis de agresión á fauna e flora mariña da ría.

A estas conclusións chegaron a NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration), a CCA (COASTAL CONSERVATION ASSOCIATION) e a EPA (ENVIRONMENTAL PROTECTION AGENCY), así como científicos das universidades de Pisa e Bolonia en Italia e os de Lusiana en Lafayette (EE.UU.) nos estudos que realizaron sobre este sistema ORV de regasificación.. Por esta razón as plantas de GNL xa situadas na costa de EE.UU. e as novas en proceso de aprobación, non usan este sistema. Os organismos antes citados así como os científicos e asociacións medio ambientais tampouco están de acordo co seu uso en alta mar e actualmente están librando unha batalla política e legal para evitar que se autorice o uso deste sistema nas plantas Offshore. A doutora Susan Mopper, directora de Tecnoloxía do Medio Ambiente e Ecoloxía da Universidade de Louisiana en Lafayete, que escribiu un magnífico artigo sobre os efectos deste sistema, bautizou a área das verteduras da auga de mar de regasificación do GNL como "zona morta".

Consecuentemente, os gobernadores dos estados ribeiregos de EE.UU. como California, Lusiana, Alabama e Mississipi xa vetaron algunhas plantas regasificadoras solicitadas para operar en alta mar porque pretendían usar este sistema de regasificación con auga de mar. Ante estas decisións gobernamentais algúns promotores de regasificadoras de GNL xa notificaron que modificarán o sistema de regasificación polo de tipo combustión mergullada (SCV) que utiliza o propio gas para regasificar o GNL. O problema é que é moitísimo máis custoso xa que perderían de gañar millóns de euros ao ano ao utilizar o gas do seu negocio para a regasificación do GNL. Xa que logo a razón de utilizar a auga de mar é de tipo económico aínda que, loxicamente, non están de acordo os ecoloxistas e por suposto os mariscadores da ría pois ven ás súas empresas e traballo nun serio perigo.

Pola súa banda, Reganosa informa que "o funcionamento da instalación non afecta á calidade da auga nin da fauna mariña da ría, segundo os informes elaborados por un equipo de científicos das universidades de Santiago e de Vigo, coa participación da Estación de Bioloxía Mariña da Graña". Eu lin o informe e non di iso. O lector estará de acordo comigo se lese este informe. Nel pódese ler, entre outras cousas o seguinte: "o único efecto importante podería ser o achegue de contaminantes (antifouling ou biocida) ao sistema que tería unha influencia negativa sobre as comunidades biolóxicas e os bancos marisqueiros circundantes", "A auga de mar de saída do sistema será estéril sen fitoplacton, larvas e outros zooplánctontes", "A utilización do cloro do sistema antifouling durante o paso de auga das instalacións provocará unha esterilización da auga do mar e en consecuencia un lixeiro empobrecimiento do placton nas áreas circundantes, incluíndo as larvas presentes nel", etc.

Ao non cuantificarse no informe os danos, non debería, na miña opinión, ser aceptado como válido nin ser considerado como "favorable" por parte da Administración medio ambiental de Galicia. Non cabe dúbida de que os biólogos e expertos en ecoloxía de EE.UU. e Italia e os que elaboraron o informe (así como os que aprobaron a Avaliación de Impacto Ambiental destas verteduras) estudaron en libros diferentes. Espero que o noso probable e futuro alcalde de Ferrol, Sr. Irisarri, cumpra coa promesa de ir ata o fondo neste asunto das verteduras da auga de mar de Reganosa, xa que afectan á súa ría e aos seus mariscadores. Non é soamente un tema do municipio de Mugardos.

Manuel Afonso Domínguez, é profesor de Plataformas Offshore da UDC, membro do Colectivo Universitario Opositor á Planta de Gas da Ría de Ferrol - www.f-cape.org
____________

Carlos Neira Suárez
05/06/2007
A planta de gas, unha fraude

A manifestación do domingo pareceu descorrer un súpeto problema que solprende a demasiada xente, en particular a medios de comunicación agora de ollos abertos coma se acabaran de chegar; e non tal: é un asunto antigo, movido, e dabondo craro e dilucidado coma pra poder asegurar eu con pleno convencemento que ningún dos axentes implicados, a calquera nível, pode hoxe alegar inocencia ou descoñecemento.

Eu, disconforme con todas as alegacións favorables a ese proxecto no meio da ría de Ferrol, teño que estalo tamen coa insuficiencia dos resumes que as partes opositoras ---ou a opinión publicada—veñen en dar, por varias razóns.

Como moi ben defendeu en principio Xaime Bello, Alcalde de Ferrol daquela, a planificación aceptabel pra os dirixentes locais apoiabase no trinomio porto exterior-pranta de gas-depuradora, que era indispensabel pra recuperar o grande tesouro natural e produtivo que a ría significa. Quén pode casar a ubicación desta industria dentro dun lóxico plano de futuro da cidade e o seu entorno?

Ise, o dereito a planificar o futuro por parte dos cidadáns é o que primeiro foi violentado polos promotores da pranta e os seus pánfilos ou malintencionados defensores. O lóxico plano que defendeu a Corporación local de Ferrol ata hai pouco tempo, foi tamen a posición da organización comarcal do BNG, pesia as posicións de localismo municipal de Mugardos e sectorial de As Pontes. Ata que, con desafíos continuos, con incumprimentos flagrantes das decisións colectivas, e finalmente coa desautorización inaudita das posicións dos antigos dirixentes locais ao respeito, o BNG ficou aliñado directa e insensatamente ao lado do proxecto Reganosa, contra a xente e contra o futuro.

E aí está, en periplo vicioso e hipócrita, o argumento máis actual a favor da pranta en Mugardos: agora que xa está, qué lle imos facer, hai que deixala.

Romperon o modelo de Ferrol e a sua ría, promoveron e adxudicaron porque sí, un polígono industrial privado e imprevisto no medio das vivendas do sur da ría. Encheron 100.000 m2 de mar ¡¡menos mar, é a consigna¡¡. Meteron nela un tráfico indesexábel e innecesario. Aportarán variacións sequera térmicas a unha boa cantidade de millóns de m3 de auga cada día. Collerón para atrás cando todo o mundo colle para diante: as industrias nos polígonos e as máis pesadas lonxe dos núcleos urbáns (Barcelona, Sagunto, Valencia, Xixón….a propria Coruña) Todo para encher os petos dun advenedizo no sector enérxetico, que, logrado o negocio, xa non é a referencia da empresa Reganosa.

Antigalegos

E todo porque –din--, Galiza precisa desa enerxía, pondo aos opositores no rol de insensatos antigalegos, coma se non houbera alternativa, crara, concreta, indiscutible.

E ante iso, preséntase a Ferrol coma conflictivo –mira ti¡¡--, càrgase contra a parte mais feble, recoñécese unha ubicación errónea, descóbrense insuficiencias empresariais de non doada resolución, e reacciónase con prepotencia e indignación hipócrita. Unha situación particular que sabe o demo como terá de satisfeitos aos que usaron o poder en sentido contrario a aquél pra o que foron escollidos.

E o BNG, mira, a percorrer o deserto da derrota electoral en Ferrol, nen conserva a alcaldía de As Pontes, fica resentido para moito tempo, e todo iso a cambio dun concelleiro mais en Mugardos. E, por se non fose isto ben entendido, os grandes abucheos para os dirixentes responsabeis ao ser nomeados na praza de Armas.

Pra colmo, o castigo –merecido--, non é equitativo. Non hai pitadas para Irisarri, con responsabilidades da xestación do proxecto da pranta. O PSOE navega na contradicción, con partidarios e detractores formando parte das corporacións electas, mentras o BNG ten fóra aos máis firmes opositores á pranta.. E PSOE, e mesmo EU, tampouco non pagan as suas posturas sobre a continuidade de ASTANO como construtor de barcos.

Eu nesa manifestación non puiden sentir satisfacción por ver abucheados aos que nos combatiron no seo do BNG, sería mísero o pequeno e serodio trunfo, pero lembrei a enteireza, a coerencia e a honestidade das persoas que dende o Concello de Ferrol tiveron a posición desexabel e democrática, e que acabaron fora: Lastra, Sabio, Cuétara, que sei eu que farán todo o posibel pra restituirlle a Ferrol o que é da cidade e das suas xentes.

Ao igual que pasa con ENCE en Pontevedra, os fillos, os netos, ou os inmediatos dirixentes serán quen de tirar da ría ese emporio caprichoso e inexplicabel. A Comisión Cidadán e a resposta das xentes de Ferrol así o mostran.

[*]
Carlos Neira Suárez
Naceu na bisbarra de Ferrol en 1950. Foi un membro destacado do comité de Astano nos primeiros anos 80. Militou no PSG-EG e chegou a ser concelleiro en Fene por Unidade Galega. Na actualidade dedícase ao mundo da empresa.
_______________

O pensamento conservador convertiu, na boca de Sarkozy, "liberdade, igualdade e fraternidade" en "esforzo, traballo e mérito" -cómpre traducir "privilexios"-. Na esquerda resulta máis funesto aínda. Dá boa conta a trama de Reganosa, que tivo a ben apoiar a Xunta e mesmo o sindicalismo nacionalista.

Ai estivérom, nos cartazes, nos dípticos, nos mitins... muitas, muitas mulheres. Postas por lei, por decreto. Pois sim, foi o jeito de que aparecessem por fim, de que as fossem buscar, de que as tivessem em conta, ainda que quedaramos a fim de contas com poucas alcaldesas, boas e malas, preparadas ou incapaces, honradas ou corruptas, como os alcaldes, mas é umha questom de democracia. Esta vez o conservadorismo ficou mais calado. "É que elas nom querem" repetiam campanha trás campanha. Esse conservadorismo baseado na aceptaçom das cousas como estám, do pessimismo dos feitos consumados. Esse conservadorismo vital na direita e carcinoma letal na esquerda. Esse conservadorismo que vem de falar pola boca de Sarkozy convertendo a "liberté, igualité e fraternité" em "esforço, trabalho e mérito", valores todos eles imprescindíveis, mas que na boca da direita ou do conservadorismo, traduzem-se em privilégios para os que desde sempre tivérom "méritos" sem "esforço" a conta do "trabalho" dos demais. De verdade alguém cre que as desigualdades som um problema de falta de trabalho, esforço ou méritos?

Comentava que o conservadorismo na esquerda é letal. Estas palavras, andam muito da mam por Ferrolterra desde que se permitiu umha prova com gaseiro na planta de REGANOSA . "Agora já está feita!" "Umha vez que se puxo ai hai que apandar com ela!" "Nom morre a gente em acidentes de tráfico?" Tudo isto funcionando como pás de areia que intentam tapar umha das maiores tramas de corrupçom político-empresarial dos últimos anos. Umha trama (documentada em Muros de silencio, trabalho editado pola asociación Fuco Buxán) que vai desde verquidos contaminantes e recheios ilegais na Ria de Ferrol, negócios de carburantes que já estám nos julgados, até documentos oficiais manipulados e pactos secretos entre representantes públicos e empresariais sem escrúpulos. Umha trama que tem a sua origem no Grupo Tojeiro, que se fixo possível pola total identificaçom e cumplicidade do governo de Fraga Iribarne, mas que abrangue cos seus longos tentáculos a sectores que defendem visons produtivistas, antiecológicas e perigosas para a populaçom, com presença na Conselharia de Indústria, nas organizaçons políticas que sustentam o actual Governo da Xunta e mesmo no sindicalismo nacionalista. Nom podemos descuidar tanto a nossa casa! Esse conservadorismo letal polo que campeam sem problemas as políticas neoliberais e contra o que se levanta com muito "esforço" um movimento de resistência civil que soma o "trabalho" de mais de 50 organizaçons e que tem o "mérito" de conseguir romper nos últimos dias os muros de silêncio.

Lupe Ces
Ferrol - 05.06.2007